Ik heb liever spijt van de dingen die ik gedaan heb, dan van de dingen die ik niet gedaan heb!
Als je niets doet, hoef je geen spijt te hebben. Als je niets doet, gebeurt er ook niets. Als je niets doet, sta je stil. Als je stil staat ben je dichtbij de dood. Dat is het laatste wat ik wil!
Ik ben er inmiddels achter dat ik leef met grote pieken en diepe dalen. Het is een soort balans: hoog vs laag, mooi vs lelijk, genot vs pijn (twijfwelgevalletje), yin vs yang. Het lukt me steeds beter, het diepe accepteren en het hoge omarmen.
Heb ik spijt van de dingen die ik gedaan heb? NEE! Ik heb die dingen gedaan met de kennis van dat moment, mijn state of mind toen. Ik heb ze gedaan, geconsumeerd, genoten, verbruikt en bovenal ervaren.
Zou ik het anders hebben gedaan of willen hebben gedaan. Ik ben mij bewust dat er mensen om mij heen schade hebben opgelopen van mijn gedrag. Zeker mijn kinderen, die hebben er, denk ik, last van. Al herkennen ze het misschien niet.
Daar heb ik spijt over, het spijt mij enorm dat ik hen deze bagage heb meegegeven. Genetisch, door mijn gedrag of op andere wijze heb ik, deze nu jong volwassene, toch een bepaalde last toebedeeld, waar ze het maar mee moeten uitzoeken.
Erkenning is de eerste stap zei ik altijd tegen mijn moeder… ik heb mijn demonen gezien, erkend en ben ze aan het bevechten. Ik hoop dat goed voorbeeld doet volgen.
En voor de anderen in mijn leven die ik heb beschadigd, sorry. Daar heb ik ook spijt over, heel spijtig dat de dingen zo zijn gelopen.
Ergens spijt van hebben of ergens spijt over hebben. Twee verschillende dingen met bijna de zelfde woorden.
